Πολύ σωστά, δεν είναι καθόλου τρέμουλο. Το τρέμουλο είναι κάτι πολύ απλό. Η νόσος Πάρκινσον είναι κάτι πολύ πιο πολύπλοκο· είναι πάθηση του εγκεφάλου. Οφείλεται στην καταστροφή νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο, για άγνωστο λόγο, τα οποία σιγά-σιγά καταστρέφονται και πεθαίνουν. Τα κύτταρα αυτά είναι μοναδικά, δεν αναπαράγονται, δεν ξαναγίνονται. Άρα, λοιπόν, η απώλεια των κυττάρων δημιουργεί σοβαρά προβλήματα. Τα κύτταρα αυτά παράγουν μία ουσία που λέγεται «ντοπαμίνη», ευτυχώς. Έτσι, την ουσία αυτή την χορηγούμε εμείς εξωτερικά, με χάπια. Αυτό αντιμετωπίζει αρκετά τα συμπτώματα της νόσου Πάρκινσον, που να πούμε εδώ ότι δεν είναι μόνο η απλή τρεμούλα, που νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά κυρίως μια δυσκολία στην κίνηση. Η νόσος Πάρκινσον, δηλαδή, σημαίνει μεγάλη βραδύτητα στην εκτέλεση των κινήσεων· κάποιος γίνεται πάρα πολύ σφιγμένος και αργοκίνητος. Δυσκολεύονται οι κινήσεις του.
Είναι ένα πρώτο σύμπτωμα της νόσου και έχει σαφή βιολογική βάση. Σίγουρα, όταν γίνει η διάγνωση, μόνο και μόνο με την διάγνωση μιας χρόνιας νόσου, όπως κάθε χρόνιος ασθενής, ο ασθενής μπορεί να αναπτύξει κατάθλιψη λόγω αυτού του προβλήματος. Όμως, η κατάθλιψη στη νόσο Πάρκινσον έχει πολύ σαφή και μεγάλη βιολογική βάση, όπως και άλλα προβλήματα· νοητικά, δηλαδή κατανόησης του χώρου, νοητικών λειτουργιών, που είναι προβλήματα που αναπτύσσονται καθώς η νόσος προχωράει και η ηλικία μεγαλώνει.
Ακριβώς. Η απάντηση στο φάρμακο διακυμαίνεται τόσο πολύ στη διάρκεια της ημέρας ώστε ο ιατρός, για να κανονίσει σωστά τη θεραπεία, πρέπει να το γνωρίζει αυτό. Έτσι, θα μετακινήσει ανάλογα τις δόσεις του φαρμάκου και την έντασή τους στη διάρκεια της ημέρας, ώστε να επιτύχει καλύτερη θεραπεία. Για να το κάνει αυτό, πρέπει να ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Οι ασθενείς και οι φροντιστές προσπαθούν να μεταδώσουν αυτό το πρόβλημα δια του τηλεφώνου πολλές φορές, και ειδικά εν μέσω πανδημίας, και αυτό δεν είναι κατορθωτό. Ο ιατρός δεν μπορεί να έχει μια εικόνα του πώς διακυμαίνονται τα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της ημέρας κι έτσι υπάρχει ένα προφανές κενό. Με αυτήν τη βάση λοιπόν, σε συνεννόηση με τον καθηγητή Βιοϊατρικής Τεχνολογίας και Πληροφορικής, κ. Φωτιάδη, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, πριν από σχεδόν 15 χρόνια, ξεκινήσαμε αυτήν την προσπάθεια να φτιάξουμε μία συσκευή που να καταγράφει εύκολα, ασύρματα, φορέσιμα -να την φοράει, δηλαδή, ο ασθενής- όλα τα συμπτώματα της νόσου Πάρκινσον και να τα μεταδίδει στον ιατρό, όπου κι αν αυτός βρίσκεται, με έναν τρόπο κατανοητό, ώστε να μπορεί να κάνει τη δουλειά του. Αυτή, λοιπόν, ήταν μια μακρά πορεία στον χρόνο. Και τώρα, μετά από σχεδόν 15 χρόνια, είμαστε στην ευχάριστη θέση αυτή η συσκευή να είναι πια μία ιατρική συσκευή, πιστοποιημένη ως τέτοια. Είναι, νομίζω, από τις ελάχιστες -για να μην πω η μόνη- ιατρική συσκευή που αναπτύχθηκε και κατασκευάζεται πλήρως στην Ελλάδα, και πηγαίνει σε όλο τον κόσμο, βέβαια.
Ακριβώς. Εφόσον ο ιατρός δει την αναφορά από τη συσκευή, στην οθόνη του και καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα, θα τηλεφωνήσει στον ασθενή του - πολλές φορές και ο ίδιος ο ασθενής θα τηλεφωνήσει ρωτώντας- και θα του προτείνει την κατάλληλη τροποποίηση της θεραπείας. Είναι πολύ ενδιαφέρον, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ο ασθενής να ξαναβάλει τη συσκευή ώστε ο ιατρός να βεβαιωθεί για το αποτέλεσμα της παρέμβασης που έκανε· ακόμη ένα όφελος της συσκευής. Ο ιατρός δεν επιβαρύνεται καθόλου, φυσικά.